سلام دوست خوبم. دوباره خوش آومدي :). مي دونم دور از واقعيت مي بيني. دور مي بيني اون روزي رو که اگه ما تمام امتيازاتمون رو داديم و دستمون خالي شد، بعد آمريکايي هايي که سنگشون رو بعضي هامون به سينه مي زنيم، ميان وسط کشورمون مثل کشورهاي ديگه. پايگاه مي سازن. فکر مي کني دوره؟ اگه اين طوري فکر مي کني، عراق رو نگاه کن. افغانستان رو نگاه کن. عربستان رو نگاه کن، حتي ترکيه که به نظر خيلي ها حتي تو بعضي زمينه ها به نظر خود من، از ما خيلي جلوتره. تو همه ي اينا آمريکا وارد شده، آمريکايي که کشورش اون ور دنياست و چندين هزارکيلومتر با ما فاصله داره. مطمئن باش عقب مردم عقب بشينن تا دولتمردان هر کاري دلشون خواست بکنن، ما هم مي شيم مثل همون کشورها. کشورهايي که ناموسمون توش امنيت نداشته باشه، شما که خودت آذري هستي خوب مي دوني که غيرت مردمان اون منطقه (غيرت خودتون) زبانزد همه هست. سردار و سالار ملي از همون سرزمين قيام کردند به خاطر همين چيزا. اون موقع مسئله استعمار بود الان خوشبختانه مستعمره نيستيم و مسئله هسته اي هستش. اما کافيه کوتاه بياييم تا قدرت نظاميمون هم بگيرن و بعد دوباره بشيم مستعمره. مي دوني علتش چيه که مي گيم اگه چيزي نشه مي گيم مشکل دولته. چون قدرت اجرايي رو دولت داره و نه رهبر. البته رهبر جايي وارد مي شه که يک خطر بزرگ تهديدمون کنه. پس اگه رهبر جايي وارد نشد و مسئله اقتصاديمون به مشکل برخورد، مثل زمان احمدي نژاد، مقصر رهبر نيست و احمدي نژاده. اگه مسئله اي مثل رانت خواري 3000 ميليار توماني دولت احمدي نژاد و 600 ميليون يورويي دولت روحاني پيش اومد، چون مجري اينا بودن و رانت و اختلاص تو همين مجموعه ي مجريه اتفاق افتاد، مقصر دولت احمدي نژاد و دولت روحاني هست و نه رهبر. اينجا رهبر تذکر مي ده و مي گه با فساد مبارزه کنند، اون اشتباه رخ داده و رهبر زمان رو نمي تونه به عقب برگردونه. اما اين عملکردهاي واضح و عيان، مثل هسته اي و مثل بني صدري که داشت معادله جنگ ايران و عراق رو به هم مي زد، اين ها هم عيان بود و هم بسيار بسيار مهم، و با سرنوشت کشور و ملت گره خورده بودند، پس رهبري امام خميني و رهبري امام خامنه اي وارد شدند و جلوي اشتباه رو گرفتند. شما هم اين قدر به "دولت اميد" نداشته باشيد و کارهاي "دولت تدبير اميد" رو وحي منزل ندونيد